| Wyrok: | Sąd Apelacyjny uwzględnił apelację powoda i zmienił decyzję UOKiK. Sąd stwierdził, że SOKiK dokonał błędnej wykładni art. 2 pkt 5 i 6 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu, w zakresie przyjętej definicji przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwego zastosowania art. 9 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 u.o.k.k.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny przyznał, że dotychczasowe orzecznictwo dotyczące ww. kwestii nie było jednolite, jednakże opierało się przede wszystkim na uchwale Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2007 r., III CZP 79/07 (OSNC 2008/10/111, Biul.SN 2007/9/6), w której wskazano, że wybudowany z własnych środków przez odbiorcę usług zbiorowego odprowadzania ścieków odcinek przewodu kanalizacyjnego łączący wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości tego odbiorcy z istniejącą siecią kanalizacyjną stanowi w części leżącej poza granicą jego nieruchomości gruntowej urządzenie kanalizacyjne, o jakim mowa w art 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j.Dz.U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.).
Uchwałą składu 7 sędziów z dnia 22 czerwca 2017 r. III SZP 2/16 (www.sn.pl/orzecznictwo) Sąd Najwyższy zmienił swoje dotychczasowe stanowisko, w ww. sposób, a ta zmiana została uwzględniona przez Sąd Apelacyjny i stanowiła podstawę do zmiany wyroku SOKiK i uchylenia ww. decyzji w części dot. przyłączy, tj. pkt. I.2. oraz II.2.
Sąd umożył część kary nałożonej na spółkę w wysokości 2829 zł. |