| Wyrok: | Rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego
Najistotniejszym zarzutem skargi kasacyjnej Prezesa UOKiK było naruszenie przepisów procesowych, skutkujące nieprawidłowym oddaleniem wniosku dowodowego Prezesa UOKiK. Sąd Najwyższy uznał, że wniosek dowodowy Prezesa UOKiK złożony został prawidłowo pod względem formalnym, gdyż:
1. wniosek ten nie mógł być złożony wraz z odpowiedzią na odwołanie, z uwagi na obowiązujący w tym czasie zakaz wykorzystywania dowodów pozyskanych w toku kontroli operacyjnej poza postępowaniem karnym, wynikający z art. 27 ust. 15a ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Ponadto Sąd Najwyższy wskazał, że brak jest także podstaw do uznania, że upływ czasu pomiędzy datą wejścia w życie ustawy uchylającej wspomniany zakaz, a datą zgłoszenia wniosku dowodowego przez pozwanego był zbyt długi, gdyż konieczne było przeprowadzenie przez Prezesa UOKiK wewnętrznych analiz prawnych;
2. określone trudności na etapie oceny przez Sąd dopuszczalności dowodu takie jak np. konieczność przeprowadzenia analiz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka lub konieczność wystąpienia z odpowiednim pytaniem do Trybunału Konstytucyjnego nie stanowią zwłoki w rozpoznaniu sprawy, o której mowa w art. 207 § 6 kpc,
Dodatkowo Sąd Najwyższy podkreślił, że strona we wniosku dowodowym nie ma obowiązku wykazywać, czy zgłoszony dowód jest w ogóle dopuszczalny.
Po uchyleniu przez Sąd Najwyższy wyroku Sądu Apelacyjnego i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania, Sąd Apelacyjny powinien uznać wniosek dowodowy Prezesa UOKiK za złożony prawidłowo pod względem formalnym i ocenić, czy wnioskowane dowody z kontroli operacyjnej są dopuszczalne w postępowaniu cywilnym. |